اشعار

ای انس و جان گدای تو يا حضرت جواد           شرمـندۀ عـطای تو يا حـضرت جـواد
دائــم ز کـار خـلـق گــره بـاز می کـنـد           دست گـره ‌گـشای تو يا حـضرت جواد

زيـبـاتـرين دعـای ســمــاواتـيـان بــود           مـدح تو و ثـنای تو يا حضرت جــواد
پـيـش از شـب ولادتــم ای آشـنـای دل           دل بـود آشـنـای تو يـا حضرت جــواد
چون آيـه‌های نور، پـدر بـوسه مي‌زند           بر روی دلربـای تو يا حضرت جـواد
زوار پــا نــهــنــد بـه بــال مـــلائـکـه            در صحن باصفای تو يا حضرت جواد
پـر می زنـد کبــوتر دل‌ ها ز هر طرف            پيوسته در هـوای تو يا حضرت جواد
جود از تو جود گشت و کرامت نهاده است           رخ بر در سـرای تو يا حضرت جواد
تو کـيـسـتی؟ هـمـيـشه جـواد الائـمه‌ای           من کيسـتم؟ گدای تو يا حضرت جواد
بـايـد هـزار زادۀ اکـثـم به وقـت بحـث           صورت نهد به پای تو يا حضرت جواد
مأمــون در آتـش حـسـدش آب مي‌شود           چون بشنود صدای تو يا حضرت جواد
بخـشی به قـاتـل پـدرت حـرز مـادرت           ای جان ما فـدای تو يا حضرت جـواد
بگشای لب که لحظه به لحظه اجابت است           دلـدادۀ دعـــای تـو يـا حـضـرت جــواد
هرکس زده است دست توسل به دامنی           مـا را بـود ولای تو يا حـضرت جواد
قـبـر مـطهـر تو در آغـوش کـاظـمـيـن           دل‌ های ماست جای تو يا حضرت جواد
با الله قـسم هر آنچه بگـوئيم نـارساست           بر قـامـت رسـای تـو يا حـضرت جواد
هرگز رضا ز کس نشود حضرت رضا           يک لحظه بي‌رضای تو يا حضرت جواد
اين غم کجا برم که بسی بر تو شد ستم           از يـار بی وفــای تو يا حضرت جـواد
با تو هر آنچه شد ستم و ظلم بي‌حـساب           دانـد فـقـط خـدای تـو يا حضرت جواد
تو در ميان حجره زدی ناله و گريست           قـاتل هـم از برای تو يا حضرت جواد
آتش گرفت حجـرۀ دربـستـه چون دلت           از اشک بي‌صداي تو يا حضرت جواد
قلب تو پاره‌ پاره شد و شهـر کـاظمين           گـرديـد کـربـلای تو يا حـضرت جواد
با الله  قسم رواست که مرغـان آسمان           گـريـند در عـزای تو يا حضرت جواد
با آن هــمـه وفـا و مـحـبّت که داشـتـی           شد زهرکين سزای تو يا حضرت جواد
« ميـثم» به نــالـه‌هـای دلـت بود آشـنا           شـد مـرثـيه ‌سـرای تو يا حضرت جواد